ę jak... "ę i ą" czyli etykieta

... czyli savoir-vivre w czeskim wydaniu :-)

I wbrew POZORom to nie jest to, o czym myślicie ;-) 

- znaczy to tylko:

"UWAGA - ODNOŚCIE SIĘ DO SIEBIE DELIKATNIE" :-)))))

E jak Bernhard Edmaier

Bernhard Edmaier to niemiecki geolog i fotograf, którego specjalnością (podobnie jak w przypadku francuskiego fotografa Bertrand'a) są zdjęcia z lotu ptaka.

Myślę, że nic więcej nie trzeba mówić ani dodawać - wystarczy obejrzeć przepiękne, unikalne zdjęcia ziemi i wody z powietrza - w przypadku tego fotografa prawie wszystkie żywioły złączyły się, by mogły powstać tak fantastyczne ujęcia.

 Powyższe niesamowite zdjęcia wody pochodzą ze strony:

www.bernhard-edmaier.de/en/portfolio/wasser.html

Więcej zdjęć można znaleźć również na stronie autora:

www.bernhard-edmaier.de/en/portfolio.html

(źródło: www.bernhard-edmaier.de/en/who.html)

E jak ekspozycja

Ekspozycja. Ilość światła przyjęta w określonym czasie przez materiał światłoczuły (matrycę, negatyw, diapozytyw itp.). Prawidłowy stopień naświetlenia jest rezultatem właściwego doboru wielkości otworu względnego (ustalanego za pomocą przysłony) i czasu naświetlania (regulowanego przez migawkę). Dla danych warunków oświetleniowych istnieje kilka ustawień wartości przysłony oraz czasu naświetlania, które dają taką samą ekspozycję, np. [f/5.6 i t=1/1000 s] = [f/8 i t=1/500 s] = [f/11 i t=1/250 s] itd. Przeczytaj artykuł: Ekspozycja zdjęcia (EV), czyli podstawa fotografii.

(źródło: www.fotografuj.pl)

Absolutna baza fotografii, na niej opiera się każde dobrze naświetlone zdjęcie :-). A ponieważ warunki do zrobienia zdjęcia rzadko kiedy bywają idealne (na przykład: występuje zbyt duży kontrast między fotografowanymi elementami obrazu lub chcemy albo jesteśmy zmuszeni fotografować "pod słońce" itd itd), warto jak najczęściej eksperymentować z rodzajem pomiaru światła (matrycowy, centralnie ważony, punktowy), żeby zobaczyć różnice w naświetleniu poszczególnych partii obrazu i w rezultacie uzyskać zamierzony efekt.

E jak esencja gór

Czy esencją gór jest Duch Gór? Niewątpliwie. Mieszka on przy takich szlakach - w słońcu i w cieniu,

 wśród porostów na skałach - w Karkonoszach lubi bardzo krążniczkę jaskrawą, która wytwarzając kwasy, kruszy skałę , powodując jej wietrzenie i osadzanie się drobnych drobinek gleby, na których zaczynają rosnąc najpierw małe roślinki, a potem wysokie drzewa,

i na niekończących się zielonych szlakach, które czasem mogą wyglądać jak molo - a czemu nie?:-).

Duch Gór zawsze prowadzi w górę...:-)