N jak na łąkach pełnych łubinu - cz. 1 - Fiordy Zachodnie

...czyli Islandia w swojej letniej odsłonie nie potrzebuje wielu słów, by opisać jej piękno - 
- ono tam po prostu 

JEST -

- majestatyczne, ciche, którego można doświadczyć zwłaszcza w rozległych olbrzymich 

FIORDACH ZACHODNICH,

 które jak nieruchome wieloryby ułożyły się przy brzegu, tworząc głęboko wcinające się w ląd zatoki

przyciągające wzrok odcieniami niebieskości

niezakłócone obecnością domków krytych darnią schowanych wśród trawiastych brzegów;

biel pokrytych śniegiem klifów, 

które u podnóża stają się intensywnie zielone,

                                                                              miesza  się ze świeżym seledynem letnich mchów,

by za chwilę ustąpić miejsca łanom łubinu, który dosłownie świeci w słońcu swoimi fioletowo-białymi kwiatostanami;

i niebo, które zachwyca rozmachem chmur.

Ta cisza rozległych pustkowi czasem przerywana jest grzmotem ogromnych wodospadów, takich jak np. 

Dynjandi - 

- woda spływa kaskadowymi schodkami z wysokości 100 m, co czyni go czwartym najwyższym wodospadem na Islandii i najwyższym w Fiordach  Zachodnich.

Z charakterystycznymi dla Islandii czarnymi wulkanicznymi plażami

kontrastuje tzw. czerwona plaża - 

- gdy przyjechaliśmy na miejsce, prawdopodobnie z powodu przypływu była tylko cienką linią, która oddzielała niebo od wody, ale właściwie wygląda 

to zupełnie odwrotnie  -jakby niebo właśnie łączyło się z wodą - na mnie zrobiło to zupełnie oszałamiające wrażenie.

Stąd już niedaleko do 

klifów Latrabjarg, 

o imponującej wysokości 440 m i długości 14 km,

które są  mieszkaniem dla milionów ptaków - m. in dla ślicznych 

                                                                                                                           alk krzywonosych

i przesympatycznych maskonurów, 

które pozwalają się fotografować z bardzo bliska.

Muszę powiedzieć, że stosunku do maskonura nikt nie pozostaje obojętny:))), jest pocieszny i milutki, zupełnie jak pluszowy teddy bear :), a o ciepłych uczuciach do niego świadczą choćby wszystkie nazwy i ksywki nadawane mu w różnych językach - braciszek z północy, morska papuga, morski klaun, papuga północy czy wreszcie angielski puffin:))), połączenie pingwina z papugą w jego przypadku też się nasuwa:)). 

Moja koleżanka stwierdziła, że angielska nazwa jest bardzo adekwatna, ponieważ jest on taki "pufaty":))) i  jest dla niej pierzastym odpowiednikiem pluszowego misia :))). 

Nie sposób się całkowicie nie zgodzić!:)))

I dla miłośników puffinów jeszcze kilka ciekawostek o jegomościach z lokalnego islandzkiego przewodnika:

Na koniec Fiordy Zachodnie przypomniały nam o swoim mglistym, chłodnym charakterze i zupełnie z zaskoczenia pożegnały nas takimi niesamowitymi widokami.

Ale to jeszcze nie koniec naszej letniej islandzkiej sagi - 

- do zobaczenia w drugiej części:)