Jednym z nich jest
"Osiedle Donnersmarcka
(ul.
Stalmacha, Krakusa) - jego budowa przebiegała etapami od 1905 do
1920 r.
Osiedle zbudowane dla pracowników pobliskiej huty
Donnersmarcka, składające się z wolno stojących wielorodzinnych
40 budynków o zróżnicowanej architekturze o konstrukcji
szkieletowej zdobionych elementami muru pruskiego, utrzymanych w
typie willowym. Osiedle charakteryzuje niezwykle bogata roślinność
- godna podziwu jest zwłaszcza ulica Krakusa wysadzana platanami."
(źródło: www.um.zabrze.pl)
Myślę, że wystarczy popatrzeć - więcej komentarza chyba nie potrzeba -
może tylko to, że wspaniale, że osiedla te są zamieszkane i żyją do dziś,
są niesamowitym żywym muzeum.
A propos roślinności, o której mowa we wstępie -
oprócz rzeczywiście wspaniałych platanów
(na których - muszę o tym wspomnieć -
dojrzewają jednogroszówki,
które spadły na ziemię
akurat chwilę wcześniej zanim tamtędy przechodziliśmy;-)))),
(na których - muszę o tym wspomnieć -
dojrzewają jednogroszówki,
które spadły na ziemię
akurat chwilę wcześniej zanim tamtędy przechodziliśmy;-)))),
na osiedlu można było spotkać naprawdę sporej wielkości (zwłaszcza jak na polskie warunki)
krzew hibiskisa.
Atmosferę przeszłości dopełniały popularne niegdyś hasła ;-)):
Drugim przykładem zabytkowego budownictwa miejskiego jest:
"Osiedle Borsigwerk
to
najstarsze na terenie miasta osiedle robotnicze (ul. Mieczysława,
Lelewela, Wojciecha), wybudowane w latach 1868 – 1871 z inicjatywy
Alberta Borsiga, przemysłowca berlińskiego inwestującego swój
kapitał w budowę przemysłu ciężkiego w tym rejonie. Osiedle było
przeznaczone do zamieszkania przez pracowników koncernu Borsiga i
dzieli się na dwie części. Bardzo dobrze zachowany jest układ
przestrzenny, który wypełniają szeregowo stojące budynki w formie
typowych ceglanych familoków. Osiedle było przeznaczone dla 2800
robotników."
(źródło: www.um.zabrze.pl)
Również do dziś jest zamieszkane i tętni życiem, a jednocześnie czuć w nim ten niezwykły klimat przeszłości, jaka tchnie z jego historii i z historii ludzi, którzy przez lata w nim zamieszkiwali.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz