K jak kalimera, cz.2 - Filippi

Kalimera, czyli "dzień dobry" z Grecji,

czyli "Śladami św. Pawła", 

(i nie tylko)

Grecja - kraj 3000 tysięcy wysp, wysepek i wysepeczek. Tym razem skupiliśmy się na Grecji kontynentalnej i na Półwyspie Peloponez. 

Po opuszczeniu Delf, udaliśmy się szlakiem, jaki przemierzył św. Paweł, kiedy po wypłynięciu z miejscowości Troada w dzisiejszej Turcji, po raz pierwszy postawił swoją stopę na lądzie zwanym dziś Europą - wówczas było to Imperium Rzymskie, a port nazywa się Kavala i leży niedaleko Filippi (na północnym-wschodzie Grecji).

Pierwsze miasto, jakie znalazło się na trasie Jego podróży to Filippi - dość duże miasto, z którego do naszych czasów zachowały się ruiny, skupione wokół greckiej agory i rzymskiego forum, przez które przebiegała ważna droga rzymska Via Egnatia.

Niedaleko rzeki, nad którą św. Paweł udzielił chrztu pierwszej chrześcijance w Europie, znajduje się cerkiew prawosławna, a w niej witraże upamiętniające Jego oraz św. Lidię. Choć pochodziła Ona 

z Tiatyry w Azji Mniejszej (obecnie Turcja), uznaje się Ją za pierwszą Europejkę, która przyjęła chrzest.

K jak kalimera, cz.1 - Delfy

                                             Kalimera, czyli "dzień dobry" z Grecji, 
                                                                       czyli 
                                                 "KTO PYTIA, NIE BŁĄDZI";-)

Delfy - i od razu, na początek szybka i konieczna nauka greckiego - i tak było już do końca naszego pobytu - z mozołem, po literce przebijaliśmy się przez alfabet grecki, z każdym wyrazem i wciąż na nowo, próbując oszukać nasz analfabetyzm...;-)

Jednak wiosna wraz z jej atrybutami - cudowną pogodą, światłem i kwiatami w różnych kolorach, sprzyjała wszystkiemu - nauce, podziwianiu tego, co nas otaczało i  fotografowaniu.

I tak o rześkim poranku rozpoczęliśmy wędrówkę główną ulicą ważnego starożytnego miasta, mijając po drodze świetnie zachowany Skarbiec Ateńczyków (ocalenie zawdzięcza trwałemu kamieniowi - marmurowi, z którego został wzniesiony),

                                                                         pięliśmy się coraz wyżej do ruin świątyni Apollina,

a pośrodku tej świątyni - tam gdzie widoczny jest do dzisiaj wystający nieco powyżej, czarny spory kamień - miała swoje miejsce Pytia - wyrocznia, która "przepowiadała" przyszłość tym, którzy tam właśnie po to przybywali. Pytią była starsza kobieta, która, będąc pod wpływem gazów ulatniających się ze szczeliny w ziemi, które wdychała oraz żując liście lauru, mające działanie halucynogenne, mamrotała różne nieskładne zdania. Były one przekazywane zainteresowanej osobie przez towarzyszących jej kapłanów, którzy interpretowali je zgodnie z posiadaną przez siebie wiedzą, zaczerpniętą wcześniej na temat danej osoby i sytuacji. Mieli oni po prostu najlepiej zorganizowaną siatkę wywiadowczą, i dzięki informacjom przekazywanym z niej, mogli dowolnie, zgodnie z własnym interesem, formułować owe "wróżby".

Powyżej świątyni Apollina znajduje się teatr grecki,

                                                                                                               a wokół przepiękne góry.

J jak JPG

JPEG. Standard stratnej kompresji grafiki rastrowej, przede wszystkim obrazów naturalnych (a więc zdjęć) charakteryzujących się płynnymi przejściami barw oraz brakiem lub małą ilością ostrych krawędzi i drobnych detali. Jedną z cech charakterystycznych standardu JPEG jest odmienny stopień kompresji informacji o jasności oraz barwie zapisywanego obrazu (związane to jest z charakterystyką postrzegania ludzkiego wzroku). Standard JPEG nie opisuje szczegółów realizacji ani algorytmów kompresji, ani struktury (formatu) pliku komputerowego, w którym zostanie zapisane zdjęcie. Jako algorytmy kompresujące najczęściej stosowane są te opracowane przez Independent JPEG Group (IJG), które są publicznie dostępne jako wolne oprogramowanie. Z kolei jako format plików zawierających zdjęcia skompresowane w standardzie JPEG największą popularność zdobył wprowadzony przez firmę C-cube Microsystems format JFIF, który dzięki temu powszechnie acz niepoprawnie nazywany jest formatem JPEG. W stosunku do standardu opublikowanego w 1991 roku specyfikacja JPEG doczekała się wielu uzupełnień i rozszerzeń, jednak większość z nich nie jest stosowana, przede wszystkim dlatego, że nie są obsługiwane przez biblioteki IJG

(źródło: www.fotografuj.pl)

A ponieważ zawsze interesuje mnie, skąd wziął się dany skrót, oto wyjaśnienie:




Joint Photographic Experts Group – grupa ekspertów pracująca nad rozwijaniem i 

zarządzaniem standardami kompresji obrazów graficznych. Grupa ta jest autorem m.in.

standardu kompresji JPEG. 

I jeszcze nieco więcej o tym formacie:



JPEG lub JPG (czyt: dżejpeg) – format zapisu grafiki rastrowej, opracowany przez grupę ekspertów JPEG, oferujący wyższą jakość obrazu niż format GIF. Format bardzo często wykorzystywany przy grafice umieszczanej na stronach internetowych. Oferuje wysoki stopień kompresji (średnio 13:1) przy stosunkowo niewielkiej utracie jakości. Możliwe jest sterowanie skutecznością kompresji kosztem utraty jakości obrazu. Format JPG najlepiej nadaje się do zapisu zdjęć i wielokolorowych obrazów, umożliwiając użycie nawet 24 bitowej palety kolorów. Pliki zapisane w formacie JPEG posiadają rozszerzenie .jpg lub .jpeg. Specyfikacja formatu JPEG opisana jest w standardach ISO pod numerem 10918. Por. GIF, PNG, BMP, JPEG-2000.

(źródło: www.i-slownik.pl)